YUSUF’UM KUYULARDA

Yusuf’ un düştüğü kuyulardayım;
Hayat zindanımdır, Züleyha sızı’m.

Yusuf’ un düştüğü kuyulardayım
Züleyha’m dokuyor rüyalarımı
Firak’ın yol vermez vadilerinde
Ferhat’ça delerim gam dağlarını
Şirin yâr’e muhtaç yaram ve sızım
Sırtlayıp her her gece sancılarımı
Dalarım mecnun’ca koynuna çölün
Dolanır dururum şafağa kadar
Leyla’sız, mekânsız ve zamansızım.

Aldığım nefessin, kurduğum hayal
Ama ne çare ki Züleyhasız’ım
Gurbet mengenedir sıkar kalbimi
Suskunluk dilimde kahredici kor
Hayat zindanımdır, Züleyha sızı’m
Hayaline tutkun yaşlı gözlerle
Her gece ümitle bakarım göğe
Yüz vermez, naz eder, kaçıp saklanır
Söyleşmez benimle gönül yıldızın.

Hasret oymak oymak düşüp bağrıma
Bir yangın yerine çevirdiğinde
İnceden inceye başlıyor sızı’m
Bir an uzaklaşsam hatıralardan
Kapıp alıyorsun beni ansızın
Denizyıldızına benziyor yazgım
Her dalgan uzağa savurur beni
Tekrar sana doğru koşmak isterim
Çaresiz, ümitsiz ve dermansızım.

Yusuf’un düştüğü kuyulardayım
Sürgünler yaşarım aşk seferinde
Yorgun düştü yollar, ufuk hilebaz
Can veririm yar ile muhabbete
Söz sükûtta; dilsizim, kelamsızım
Bakma hayat ile halleştiğime
Bir ceset gibiyim; tenha ve yalnız
Susuz bir ırmağım, kuru bir ağaç
Ve cemresiz toprak; öyle cansızım

Yüklenip sırtıma sızılarımı
Sırra kadem basıp gitsem ansızın…
Yusuf AKYÜZ