biz çağırmadan aniden giriverdi koynumuza
sorgusuz
sualsiz
zaman denilen yılan
oysa herşey ne güzeldi eskiden, ne güzeldik



biz mi eskidik, yoksa sen mi yılan
ne güzeldi kızarmış ekmek kokusuyla uyanmak
yastık kavgasıyla uyumak



ne güzeldi bakkal amcaların dükkânlarına sepet sallamak
ne güzeldi çaya batırılan bisküvilerle oyalanmak.



mahallede ipten ipe sallanan çamaşırlar ne güzeldi
ahmet ne de güzel kale yapardı çamaşırları
ahmet’in kulağı ne de güzel annemin elinde kalırdı



o portakal kabukları ne güzel kokardı sobalarda
kimsenin telefonu yoktu da, ne güzel herkes birbirine giderdi
ne gazete, ne televizyon derdik sahi be, iyi ki cahildik



leylekler ilk bize gelirdi ne güzeldik
baharda, balattan motorlar kirâlar gezerdik İstanbul’da.
sonbaharın bir koluna kış takılıp gelirdi
leyleklerin resimlerini başka ülkelerin pullarına gönderirdi



kış göz kırparak gelirdi İstanbul’a
hangi sokağa baksanız bir kocaman kardanadam
çay içer, sanki boğazı seyrederdik
ne güzeldik



gürültü değil, çıtırtı gelirdi biryerlerden, ne güzeldik
annem kendi halinde mırıldanırdı
akşam sofrasına misafir payı hazırlanırdı ne güzeldik

ne güzeldi herşey eskiden İstanbul’da
ne güzeldik

günlerdenbirgün2011 / Davidoff