Vazgeçtim Şairliğimden
Kanatları kırılmış kelimelerimin, yetim kalmış, piç olmuş gibiler...
Kimin ‘atmık’larıyla ıslanmış amatörce karalanmış cümleler ile dolu tuvalet kağıtlarım böyle yapış yapış... Cümlelerimin vatanı yok! 3. Sınıf bir fahişenin dilinde tespih oldu şiirlerim... Umutlarım bir âma’nın gözlerinde... Beyni uyuşmuş tinerci yalnızlığımın... Oysa ağzımdan çıkan her laf şahane olmalı. Şahane cümleler duymalı insanlar. Aynalar utancımı yansıtmamalı gereksiz... Birileri onları kırmalı... Kelimelerim gibi, üzerini örtmeli yada. Örtülmeli sözcüklerim. Bugün olmamam gereken bir yerde, yanlış bir hayata açtım gözlerimi... Ve sırf parası iyi değil diye vazgeçtim şairliğimden. |