0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
984
Okunma
Aşkın rengi kırmızıdır! Ayrılığın ki farklı mı?
Saçları gibi değil mi biraz? Dudakları gibi sanki...
Kokusu gibi biraz, Gözlerinin beyazında da vardı biraz kırmızı.
Sevişmelerimiz gibi kırmızı. İhanetlerimiz gibi.
Çıplak vücutlarımızdan akıp giden acılarımız karışırdı karanlığa
Bu yüzden en çok kırmızı yakışırdı bize.
Biz sevişir güneşi doğururduk, üstümüzden çekilirdi gece.
Sevişmek miydi günah olan? Hayır!
Sevmek ve sevilmekti günah olan.
Aşklar incecik bir çizğiyken,
Ayrılıklar kalın, biçimsiz alın yazılarıydı.
Mazeretsiz ölüm rengiydi bizim ki,
Kan lekesi gibi dururdu dudaklarında ki ruj izleri
Kalbime benzetirdim bu yüzden.
Solmasın diye kopardığımız gülleri sevdik..
Ölümü sevdik kanayan yaralarımızdan ötürü
Benim kırmızıya inandığım yerde sen bana inat ‘Renk körü’...
