Herşey o şerh anında oluyor nedense...ruh,dalgalanan bir gerçek...mekanlar,suretler,kokular,eşya ve yaşamın görsel,duyumsal ve koku gibi binlerce etmeni,insan ruhunun labirentlerinden çıkıveriyor ruhumuzun aynasına ve şerh başlıyor....zaman ise,çok esrarlı bir dilim...eskitemediği,yavaşlatamadığı,yıpratamadığı,örselemediği suret,ses,koku ve hatıra yok gibi...sanırım atasözünün hakkını vermemiz gerekiyor "gözden ırak olan,gönülden de ırak olurmuş"...
eserinizin hikayesinde başlıyor yolculuk...isim ve sevdalara dair canlanan ne varsa,bize yazdırıyor o an ne varsa o ad ve sevdaya dair birşeyler...fakülte yıllarımda sevdalandığımı sandığım kız arkadaşımın parfümünü,nerede olsa isminden tanıyorum...o kokuyu duyunca,o arkadaşım aklıma geliyor ve haliyle de o geliyor hayalime ve şerh başlıyor...(zaman içinde bu durumun zayıfladığın da farkındayım )şiirin hikayesi çok enterasan ve reel bir tespit...zamana dair avazlarınız okuyucuyu savuruyor,kendi özel dünyasının mazi derelerine...

Yusuf kardeşim,şiir konusundaki birikiminiz,imgeleriniz ve yorum tarzınız farklı...sizinle saatlerce şiire dair sohbet etmek isterim...inşallah o da olur...

tebriklerim,şerh kavramının nereden yolculuğa başlayabileceğinin şiir diliyle betimlenmesindeki ustalığınıza ve eserin muhtevasındaki zenginliğedir...selam ve muhabbetlerimle...