Bir Kardelen Rüyası / O Güne Dair...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Siyah hep mi yaralar gecenin can evini.
Neden kor’a dönüyor uyandığım her sabah. Nefes nefes yakarken bir isyan alevini, Benim gözlerim hüzün, onun gözleri siyah… ( Yusuf Mescioğlu )
Bir Kardelen Rüyası / O Gün’e Dair…
O gün; matem döküldü siyahına gecenin. O gün; hasret ektiler sabahına gecenin… O gün; ifşa edildi aynaların sırları, O gün; ayyuka çıktı gönlümün kusurları… O gün; sükûta kurdu şairler otağını. O gün; Ferhad terk etti can verdiği dağını… O gün; dünü bekledi sokaktaki bekçiler. O gün; işi bıraktı sevdalı emekçiler… O gün; büyük yangına ah taşırken martılar. O gün; yalnızlık tarttı gram gram tartılar… O gün; kâdim bir masal kitabına yazıldın. O gün; şairin “eflâl” hitâbına yazıldın… O gün; uzak dağlardan çıkıp geldi şahmerân. O gün; intizâr ekti bahçelere bahçıvan… O gün; dünden sonrası yarından bir gün önce O gün; bir yağmur vardı endamın gibi ince… O gün; işte tam o gün kardelen öksüz kaldı. O gün; kayboldu çehren aynalar yüzsüz kaldı… O gün; engin bir dağın zirvesinde pus idin. O gün; aşk’tan bihaber kendine mahsus idin. O gün; derdi ömrüne mirasçı kıldı gönül. O gün; gölgeni gördü yine yıkıldı gönül. O gün; ülke fethetmiş bir hükümdâr gibiydin. O gün; can toprağımın ilk ve son sahibiydin… O gün; bir şiir için can verdi nice şair. O gün; hayat sen idin ve ölüm sana dair… O gün; mühür vurdular saatlerin diline, O gün; son nefes değdi ömrümün kandiline… Ve o gün; bitti her şey cân bile kalmamıştı. Varlığından ziyade bir çile kalmamıştı… YusuF Mescioğlu Onşubatikibinondört. |
haz aldım okurken yazan kalemi hisseden yüreye saygılar
selamlar olsun