VURGUN
Ben ağlıyorum, aynalar gülüyor
sığlığında yaşamın, uçurumunda kenarın bir ruh bağırıyor; “BUNALIYORUM!” aynalar ağlıyor, ben gülüyorum tutulamayan zamanlarda, yitikliğinde anların bir maske söylüyor; “ GERÇEK DEĞİL İNANMAYIN!” bir dostu gömercesine, yüreğini susturmuş insanlar kalabalıklarda kaybolurcasına, deliye vurmuş kimseler haber vermeden uçup gitmiş yıllar eskiden kalma tuhaf sancılar, yerli yersiz saflıklar fırtınalarla kudurmuş dalgalar söylüyor, yediği son vurgunla dağılan biri; “KIYIYA VURDUM ÖLÜ BALIKLAR GİBİ!” ( Dilek KARSLIOĞLU ) |