5
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1023
Okunma
sonsuz bir yol bulur
göğsümden gözlerime inen nehirler
her gece üşenmeden
her gece korkmadan
üstüne üstüne yürüdüğüm dağlar
her seher neva makamında
bırakır beni kapına
kesif bir ölüm kokusuna mukabil
poyrazında bile çiçeklenir benim dallarım bilmez misin
telâşa mahal yok
bir nazarın kâfi
istanbul’un y ı l d ı z l ı tepelerinden
nur yapıp gözlerime güneşin som ışıklarını
yarın öleceğimi söylemeye geldim zaten
sen güllerimle doğ yeniden seve seve
ben aşkın küllerinden
tutmadan hiçbir siyah gölgeyi mes’ul
ölüp gideyim ö z l e m l e r içimde
ve usul usul…
/ mai /
Cevap Yaz