PARASI BATSIN!



Eskiden

Sacayağı kurar

Kara kazanda su ısıtırlardı

Bütün mahalle lavanta kokardı



Sonra;

Çocuklara

Yağlı kâğıda sarılı şekerler

Bakır on kuruşlar dağıtırlardı.



Çocuktum

Lavanta kokusu sanırdım ölümü

Aldığım şekerlere

Bakır paralara sevinirdim

Benden çok uzaktı güya

Umurumda değildi ölüm

Her gün bir cenaze kalksın isterdim.





Ah benim çocuk aklım!

Bir şekere ölüme fit olurdum



Şimdi

Ne çok değişti her şey

Ölmeye gör

Belediye gasil hanesinde yıkanır

Bir morga konuk olursun



Eskiden meccanen kazılırdı mezarlar

Şimdi

Parasız dua bile okumuyor imamlar



Öyle tok ki çocuklar

Dağıtsalar ardımdan birer lira

Suda sektirirler ancak

Yok artık ölülerin ardından

Ağlayan sevinen çocuklar

Kusura bakmayın çocuklar!

Biriktiremedim sizin için

Elli liralar yüz liralar…



Kabulüm değil bu değişim

Her şeye rağmen

Eski ölümlerde olduğu gibi

Yine de lavanta koksun isterdim mahalle

Birde;

Mis gibi komili sabun kokusu…



Hani kefenden arta kalan parçalardan

Çocuklara don dikerlerdi

Dünyadan önce

Beyaz donlar kirlenirdi



Ölmek eskidendi

Eskiden güzeldi ölüm



İnsan yaşlandıkça

Hazzetmiyor eski alışkanlıklardan

Çocuktuk

Ölünce diriliriz sanırdık

O şekerleri

Helvaları

O paraları belki o yüzden aldık.



Anladık geç de olsa

Bütün canlar yaşamalıydı

Parası batsın!