senden önceye ramak var yine
önce senden kurtulmak gerek
lâkin
kıblesi kararmış gök kalıntısı
pusu kurmakta kararlı, elveda
terketmek kolay da iki el havada
derin izlerin tırnakları olmasa...




baygın düşer omuza saçlar
körelir yine umudun kaygısı naçar
bir tekerleme olsan be kadın!
sürüp dilime açlığımı dağıtsam
ya da bozuk plak gibi gıcırdamasan...



olmasan
ya da çağırdığını duymasam!
dayayıp keskin anasona ağzımı
giderim çıplakayak
işte hep o meçhulün önünde durmasan!




gözden çıkarmalı irisleri!
baharı sessizce aşırmalı şimdi
ötelemeli adımları, örtmeli izleri
antikoru vurmak lazım önce değil mi
küfleri uyutacak ilaç
keskin uykuları ne mi etmeli
çelik suyunu geri vermez ama yine de denemeli!..




dinle, baharın son demi
ilk sende terlemiştim
soyunmuştum tüm geleceğimi!
içim doluymuş kime ne!
boşaltmalıymış tüm kabinleri
gidiyorum iki gözüm
mevsimlik işçiler gibi
.
.
.

i ş i m bitti!..





ToprağınSesi






.