ince uzun parmaklarını tuttuğum parmaklarımla şiir yazdım sana
senki volkanlardan fışkıran lavlar kadar kızgınken bana
kuramadığım hayallerde kayboldum sarhoşluğum aşkınla
okumadığım, geçmişi olmayan yarının masallarında

biraz umutlu,
biraz efkarlı,
biraz ıslak bakışlarım,
dalga dalga akıyor yüreğim sana


duymadın, duymadı kimse liğme liğme koparken canımdan can
avutmadı beni teselli sözleri sensizlik akıyorken gönülden
lokmalarım dizildi boğazıma kalkıp gittiğinde masamdan
bana yadigar bıraktın kurumuş göz pınarlarımı, acımadan

söylerdik birbirimize hiç takılmadan ezbere sevgimizi
masallar hayal edilen yaşanmamışlıktır,peki neydi bizimki?
kurumuş bir çınardım sen serinletmeden köklerimi
yine kuruyo,r kurtlanıyor köklerim hissediyor gidişini


acıyor artık gözlerim ufka bakmaktan bitti yaşları
hiç tanımadın imtiyaz, kabullenmedin yarınları
hayallerimi toplayıp attın dedin yeri çöp torbası
umutlarımı kovdun çağırdın karanlığı

artık matlaştı pembe düşler ülkesindeki mutluluk siması
çatlamış dudaklar, dil dönmez kelimeler yetersiz kaldı
ölümü yakıştıramazken bedenimize, ruhumuza çöreklendi
biliyorum üzülmüyorsun sessiziliğe bürünüp bitti diyişini


geri dönülmez yollara düştün bakmadan arkana
okundu bitti bu masal çeviriyorsun yeni sayfa
hasret senin değil bırakıyorsun acılarını bana
devasız dertlere koyup koşuyorsun bensiz mutluluğa.

her kelimen incitici,yaralıyor içimi
bakışların ürkütüyor seni seveni
bir borcun var bekliyorum ödemeni
ahde vefadır, hatırlatırım ismiNİ...