Hayatın belkide son evresinmdeyim
Gözüm kapalı dalıyorum uzaklardayım,
Çocukluğum geliyor aklıma hüzünlüyüm
Sahip olamadıklarım,yaşayamadıklarım...


Hayat denen şu sarmal sürükledi, kör düğümüm,
Feri kaçmış,;islenmiş gemici feneri gibi sönmüşüm,
Can havliyle tutunsam ne fayda kalmadıki ömrüm,
Ben beni bitirmedim,sarıldım can suyum ol istedim.


Gençliğim geçtiğinde ıssız,garip kıraçlarda,
Öbek olup küflendi bütün ümilerim yarınlarda,
Beyhude çırpınışlar duyulmadan kuytularda,
Bitti gençliğim çocukluğumu bile yaşamadan ne fayda.


Ey bana isteklerimi sunmayan yaşantı,
Seni göz yaşlarıma sığdırdım bitsin bu yıkıntı,
Mutlu olmak istedikçe yükledin hep sıkıntı,
Sabır taşıma söz geçiremez oldum oda çatladı.


Bedenim yorgun,duygularım çaresiz,
Ruhum içinde ağlamaklı hayat acımasız,
Feryatlarım,isyanlarım,ketumca cevapsız,
İçim parçalanıyor,yarınlarım imkansız.


Mevsiminde olgunlaşan tatlardır güzel olan,
Yaşam pınarı kısırlaştı,yeşermez çorak topraktan,
İsterim son darbeyi indirmeden,kaçınılmaz sondan,
mevsim olsada sonbahar,ödünç isterim bahar olandan.