"SEN YIKTIN BENİ"
nice kurşunlar delip geçerken
bedenimi hançerler parçalıyordu ciğerimi bir dağ gibiydim eğmedim başımı birtek sen (AYIŞIĞIM) bir tek sen yıktın beni gülüşüne kanmaksa suçluyum arzulamaksa kötüyüm kendime güvendim deliyim sorumun yanıtı yıktı beni ayışığım gece gibiydi ruhum bulutluydu yüzüm umutsuzdu günüm hep sövdüm ruhumu aydınlattın yüzümü güldürdün sen benim ay ışığım nuru ayn’ımdın kuruyan bedenimin merhemi solan bahçemin gülü suskun gönlümün bülbülü söyle seni sevmekmiydi suçum kurun darağacını idam var suçu sevmekmiş vurun cellat durma hadi tak ilmeği bir daha görmeden ay ışığımı. SEZAİ KONUK |