GEL DE YAZMA
Ben ne yapsam, bir avrada düştüm ki
İşve bilmez, cilve bilmez, naz bilmez. Oturup da, iki kelâm edemem Sohbet bilmez, hitap bilmez, söz bilmez. Bir insan olur mu bu kadar nâdân? Yaşar amma, farkı yoktur mevtâdan Ne güfteden anlar, ne de besteden Keman bilmez, tambur bilmez, saz bilmez. Dengine düşmeyen döşüne vurur Sevgisizlik her an; yakar, kavurur Ne geçse eline; saçar, savurur Tutum bilmez, karar bilmez, arz bilmez. Gereğince konuş konuşma yersiz Söylediğin kelâm, olmasın fersiz Yaşar durur, dört mevsimden habersiz Bahar bilmez, hazan bilmez, yaz bilmez. Rahatı çok sever, nefsini güder Bir çöplük buldu mu durmadan dider? Aklı yetmez, birde döner emreder Gönül bilmez, hatır bilmez, tarz bilmez. Şeytandan aldığı sâdece ığva Gönlüme, duyguma, vurdu pranga Tek bildiği varsa; hiç yerden kavga Yordam bilmez, yorum bilmez, tez bilmez Sevmeyince gönül dışarı akar Böyle bir yuvadan, kim olsa bıkar Poligona gitse rastgele sıkar Nişan bilmez, hedef bilmez, gez bilmez... 28/07/’11 Hanifi KARA |