Eşref saatigece saçlarını savurur örgülerden hüzün akar ay uykuya dalar nağmeler hüzzam çalar karanlık mağarada düşler dipsiz kuyuda hayaller ipi kopar elimde kalır nağmeleri çargah alır tozlu aynalara senin aksin yansır sırları gözümü yakar nağmeler şehnaz bakar sen çalmayınca yıllarca gönül kapımı yığılır hazan yaprakları süpürsen de bitmez nağmeler rast gitmez güne teslim olur gece kirpikler kavuşmaz hazır ol’da nöbette hüsrana gün doğar nağmeler sabada ağlar mahmur bakışlarımı sererim yollarına gamzelere dolar yaşlar nağmelerde mahur başlar eşref saati gelir hicranın çığlığı duyulur sessizliğin hayat beni ölüm meleği ise kapıyı çalar Saba35 |
Hadi mahur çalsın, ben başladım ağlamaya.
tebrikler.