SENSİZLİĞİN ERTESİ
masanın üstüne bir mektup koymuşsun.
kapıyı çekip gitmişsin. o an dünyam karardı çiğerim yandı yüreğim darlandı. kalbim sancılar içinde zifri karanlığın içinde ruhum ürperiyor , gök yüzü üstüme çöküyor çehenemi yaşıyorum oysa öyle alışmıştım ki sana öyle sevdim ki, ne olur dön gel sevgilim bana cehenmemi yaşatma sensiz bir gün yaşıyamam sensiz olamam sensizliğin ertesi ölüm irfan KÖKTEN |
ne zordur değil mi onsuzluğun ertesi...
daha kültablasında izmariti dururken, duvarlarda sesi yankılarken, çarşafta teninin kokusu, koridorda ayak izleri varken nasıl zor geçer ertesi gün....
tebrikler...