BEN ILIK NEFESİNİ ÖZLEDİĞİM KADAR YAŞARIM,

ben ılık nefesini özlediğim kadar
ne dağları yalayan ılık rüzgarı özledim.
nede kayalara vuran mavi suları
sana olan özlem dinmiyecekse çöl kalsın bağrım

ben ılık nefesini özlediğim kadar,
ne geceyi nede gündüzü özledim
hasret sancım dinmiyecekse
isterim dünya dönmesin güneş hiç doğmasın


ben ılık nefesini özlediğim kadar
hiç bir nefesi ne duydum ne bildim ben aşkı sende buldum
başka aşk yaşamayı sevmedim sen bunu bilmedin
inanmadın yemine şerefime şimdi yolun açık olsun
nasılsa artık yokum sana her yer bahar bana ölüm helal,

esaret bile o gözlerinin sıcaklığı saçının kıvraklığı kadar değil
oyun oynama gurur ile pişman etme seveni sevdiğine
ben seni olduğum gibi bir kır çiçeği kadar doğal sevdim
her gün gelip kulağımıa nefesini fısılda diye hayata geldim
sana olan tukuyu ılık nefesini özlediğim kadar yaşarım


İrfan Kökten.

Güzel bir sevgi şiiriydi.Ve son bölümlerinde hüzün.Şair kardeşimi ve dizelerini kutluyorum.Puanım tam.Yunus diyarından selamlar.