Çığlık Çığlığa Düştüğündü Kalbime...
Çığlık Çığlığa düştüğündü kalbime
Bir halktım sevgine, kaç yüz binlerce... Çoluk çocuk Ana baba İhtiyar! Bir türkü gibi düştüğündü geceme Dengebejler Mêm’-î ağıtlar anlatırken Yürekdaş bir dilden tanımlamaya çalıştığımdın Acı gözyaşı ney ve havardım: Dı Le Haye’lerine... Bir duâ gibi döküldüğündü dilime Aminlerce anlattım seni En kutsal kitabesiydin sen içimdeki halkın Kaç bin yıllık piramitlerde gizledim sevdamı... Yalvarışlarımız dualarımın kalbiydi Bir halktım sevgine kaç yüz binlerce... Çoluk çocuk ana baba ihtiyar halimle Alnımda kalbim... Topraklara secd’ettim seni.. Kum toz çamurlu gözyaşlarımla ağladım... Bir hazanda gittiğindi kalbimden Bir halktık sevgine Kaç yüz binlerce... Çoluk çocuk ana baba ihtiyardım Ağladım hepsiyle gidişine Öyleki üzerine göz yaşım düşen karıncalar bile hıçkırdı; Gittiğin yollarda bıraktığın ayak izlerine... Analar çocuklarını susturamadı bir daha Sûkuta bulandı babalar; taş misali... Öldü bir bir ihtiyarları kalbimin... Bir sabah uyandığımda Ölü buldum tüm serçeleri kapılarımda Kıyılarıma bile vurmamıştı balıklarımın ölüleri Ve kurumuştu içimin coğrafyasında tüm nehirler Çoluk çocuk ana baba ihtiyardım Bir halktım sevgine sevgili Geride kalan bir halka bıraktığımdı umudî dualarım Bense... İçimde ayaklanan üç beş kişiyle Sürgüne vurdum yükünü kalbimin Ve sen dönmedin bir daha geri ...: Ben de... 16.08.2003 Anamur! Kayıpkentli |
yetim bir coğrafyanın,
köhne kalmış,yaralı bırakılmış
bir çocuğun ayak izinde..
aşkına bir nefes verebilmek için,doğruldum dağların üstüme yıktığı tepelerine inat..
doğruldum..sevdim be..sevdim be....
şiirin oğlu,dizelere nefes verensin..bağrımda şiir,şairde..varol...çok yaşa...