Esirim
Temmuz yak beni
Birazdan yürek selinin Hezeyan solukları Çöküntüye uğrayacak Ve ben Gönlümün nidasıyla Acı ve buruk bir gülüşü kefenleyeceğim Azılı sabahımda Velhasıl Eriyorum Öyle eriyorum ki Eriyorum dumanlı dağların Mor zemheri ayazında Sırların yakıcı sıcaklığında eridim Ağır umutlar bindirdiğim yüreğimin omuzlarına Nefs-i yamayıp ömür eriten yazgıma Zamanın topal suskunluğunda Ateşe verdim aklımı çelen kuruntuları Usul usul Ve sızlandım Hüzün karası korkularımın gölgesinde Dualar arşa yükseliyor Umutların titrek çağrısında Kendime uykusuz kendime sitem Oysa Zamanın kırık şivesiyle Umutsuzluğa boyun eğip En deli yanımı yüreğine takmıştım Şimdi Söndürdüm ışıkları Sükûtu serdim Ömrümün son güzüne Gönül Aydemir Adıgüzel |
Zamanın kırık şivesiyle
Umutsuzluğa boyun eğip
En deli yanımı yüreğine takmıştım
Şimdi
Söndürdüm ışıkları
Sükûtu serdim
Ömrümün son güzüne
sizi yürekten kutlarım bu güzel eser için