DUDAKLARINA BIRAKTIĞIM BEN
DUDAKLARINA BIRAKTIĞIM BEN
Sular dökülmüş bahçeme, Damla damla… Yere düşerken adını koyduğum, Sen gibi Ya da ben gibi aşka bürünmüş Damla damla geliyor sözcükler Birikiyor tüm sözler kalbime En nüsha noktaya… Diyorum ki damlalarıma; Ben, Evet ben, Hep ben, Ben olmamla kaybettim onu… Ama çok sevmiştim ikimizi, Yetmez miydi ikimize bu kalp Yetmez miydi kollarım, Yetmez miydi duygularım, Yetmez miydi akşamlar, Yetmez miydi yaşanmamış anılar Dönmeyen yokluğa karışan yıllar… Her ayrılığın sonunda, Bir kez olsun öp beni sevgili Çünkü dudaklarına bıraktığım ben, Daha çok küçük Ayrılığı kaldıracak kadar Aşka doymamış, Ne olur, onu almama izin ver… SEFA ÇELİKÖRS |