GÖTÜR BENİ O MAVİ DENİZE
GÖTÜR BENİ O MAVİ DENİZE
Bir kapalılık var… Tam uç noktada gönlün bittiği, hayalin başladığı yerde Bir açıklık ise gel haykırışlarının narasını atıyor Gördüğüm ise sadece bir siyahlık içinde ben… Ağaçlar… Yeşil ama kötü, kızıl ama dipsiz bir kuyu olmuşlar Sessizliğim, durgun bir denize dönüşüyor… Her karanlık rüyada, elimden gelen tek şeyi Susmayı yine tercih ediyorum Açılmayan ne çok hatıram varmış meğer Hadi yağmur, göster kendini ve yağdığın kadar yağ Bu kötülüye yağ… Bu hayata da yağ… Hatta bu kendinden geçmiş olan kendi bulutlarına da yağ… Bil… Yalnızlığımı… Suskunluğumu… Ve bir sel gibi… Götür beni o mavi denize… SEFA ÇELİKÖRS |