KARANLIĞIMA AY DÜŞSÜNyine kan kokulu geceler efsunlu siluetlere gebe peşimde dev cüsseli karanlıklar falezlerden bıraksam kendimi tutar mı beni sevaplarım üstüme üstüme yürüyor korkularım kırık aynalardan yansıyan binlerce ben paramparça, ruhum acılara soyunuyor tüm çıplaklığımla umutsuzluğa giyiniyorum ah! içiyor karanlık aydınlığımı… şimdi adaletsiz dünyada asalet maskeli kötülere karşı çaresiz kalmak öylece bir başına… elim kolum dilim bağlıyken mutlu rolü oynamak en ağır sahne, en çirkin oyun bu dilimden dökülen her bir replik çürütüyor nefesimi… usumsa akıl oyunlarını çoktan terk etti faydası yok zeki olmanın maddenin ağırlığında yenilmeye mahkumsa insan kokuşmuş kangren olmuş bir düzende dürüst olmak en ucuz yafta peki ölüler rahat mı gittikleri yerde zehirli oklar saplanmış sevinçlerime çatıdan düşmüş yavru serçe gibi kaskatı hayallerim… gökyüzünün mavisini son kez perdelerken gözlerim bir daha bir daha uçmak kolay mı kanayan kuraklığımda boğuluyorum bir damla suyun yoksuluyum harami zenginliği ise hoyrat ellerde bir nefescik soluk üfler misin Tanrım… durma! zampara zaman geçip giderken hayatımdan zebil et ömrümü şimdi biliyorum artık… bir çift goncamı bir çift turnamı… emanet edeceğim hiçbir yürek yok hiçbir avuntu içimdeki anaforları dindiremez b ı r a k ı n k a r a n l ı ğ ı m a a y d ü ş s ü n belki gülümser içimdeki a c ı l a r… ------- ayse ucar 09/07 /2011 |
Yazar/şair yol gösterir,odaklanır ve sunar,gerisi düşünebilen en önemli canlı olan biz insanlara kalmış birşey..Ne kadarını alır,algılar ve boynumuza kolye,kulağımıza küpe ederiz,biz okurlara ve anlayana misali..
Tebrik ediyorum duyarlı yüreğinizi,dilerim ki ay hiçbir zaman karanlık bulutlar arkasında kalmasın gönlünüzde..
Saygımla..