Sokaktan geçerken ‘merhaba’ da tanışmışız
Yedi harfin her biri baskın karakteri oynarken, sürgün ülkenin son uğrak durağındayız
Sokağın sonuna denk düşen, umutsuz ışıklar gibiyim,
Baskın karakterli alfabeyle yazıyoruz kelimeleri, cümleleri
Hinduce düşünüp Türkçe yazıyorum
Nasılsın derken ülkemi soruyorum aslında
İzmir’imi, kıyımı kıyımı döveni
Soğuğumu
Korkakları soruyorum, kaldırımın sağından gidenleri
Cevap alırken cevap vereni merak ediyorum
…

Birlikte dönmeyi düşünmüşüz, laf arasında,
Sürgün öleceğiz derken bıyık altında güldük seninle
Bana nasılsın derken gözlerin parmaklıklar koymuş benim sınırıma
Sende tutsak etmişsin beni
Sende tutsak etme beni yar’ odabaşının’ toprağında ölelim
Razıyım seninle elele olmasa da avuç avuç toprak atsınlar benim baskın ülkemden

…
Yine oturduk;
’adı lazım değil’ yerin
Malum sürgünüz,
İsim verme, kırmızı bültene düşer adımız
Yeter ki sürgün ölmeyelim seninle
…
Altımızda muşun soğuk suyundan olsun isterdik
İkimiz, bilirim
Tahta taklidi iskemle, fonumuzda kırmızı telefon kulubesi
Baksana ‘keyn’ romantikliği bile beceremiyorum aşkın başkentinde
…
Yahu güleceksiniz de
Burada zamanlar bile darmadağın
Tense’lerle sorunum var, şimdikini yaşasam dünüm ülkemde kalıyor
Bugünü yaşasam ‘sımple present tense’ karışıyor
Ah benim zamanı bol ülkem
‘gidiyorum dedim mi eski sevgilime
‘O’ bütün zamanları anlardı şüphesiz
Derinleşiyor mevzu ‘gavur’ çayları gidip geliyor taklidi-tahta masaya

Karşımdaki yeni sürgün
Ellerinden belli
Özlemi sarmamış stabilize yolların, nasırsız nasılsız namsız,
Troçkiye öykünmüş karşımdaki Bolşevik ülkemde
Karşı devrimcim değil benim karşı balkonum
…
Özel hayat kullanmıyorum sürgün yıllarda
Lazım da olmuyor ya neyse
Bitiriyor beni
Kendi bitecek gibi değil
Gittikçe kısalıyor sakalım
Bu el berberleri ustura tutamıyor yüzümde
Sabunsuz traş mı olur
Yeni icat traş köpüğü, pehh!

Bugün yine sürgündüm
Dün sürgündeyim
Yarın yeni sayfa açacağım sürgün günlere
İki sürgünüz artık,
Ben, sokağın sonu
Ahmet kaya dinliyor karşımda ki
Benimle aynı paydanın matematiği bu ‘kaya’
Zaten sürgün ölen kaç kişi tanıyorum ki

Hikmet, nazım
Sayıyorum onu iki kişi
Bilirsin sende bende iki kişiyim sürgünde
ercan alper