Yoksulluk yakıyor canımızı
‘Fabrikanın birinde dört gözlü tabldotun ortasına konan,
yarım kaşık zenginliği hayal ediyoruz çoğumuz’
yakıyor canımızı yırtık ayakkabılarımızın altından giren çakıl taşları
elinden tutmaya da razıyız aşkın
Kimimiz on üç yaşındayız
kimimiz kırk üç
Birimizin derdine ekmek düşerken
Düşüyor birimize kardeş kavgası…
…

Peşinde değiliz büyük işlerin
fason çalışıyoruz başkalarının aşklarına
kendi dünyamız da kiradayız
iki gözlü evde tek tabağa kaşık atan 6. kişiyiz
ben sen o biz siz (o)nlar sonra yine biz
yine açlık
yine yokslluk
sağa dön, keder
sola dön, kuru ekmek
ileri bakmak bize göre değil günü kurtarsak kafi,
geride olan ise belli,

14.doğum günümüzde de fakiriz
44.doğum günümüz de fakir
Kaç kişi olduğumuz değil önemimiz
çıkan işin ne kadar olduğudur
açmıyız değil soru,
çıkan işin ne kadar olduğudur
hastamıyız değil soru,
çıkan işin ne kadar olduğudur

kaç yaşında
kaç kişi
yanan kişi
ölen kişi
yoksul kişi
fakir kişi
aç kişi
açıkta olan kişi,
hani desek aşık olduk,
bize öpmekte yasak yanaktan
elinden de tutmaya razıyız aşkın


ercan alper
yer denizli koli işçileri yanı/ Türkiye