Kendi ayaklarıyla gideni ben ellerimle terbiye edemem ki !
Ben memnundum hayatımdan ’senden önce’
Zamansız ayrılıkların yıprattı beni. Geleceğim bu olmalı demiştim seni görünce. İnan kimseyi sevmediğim kadar sevdim seni. Şimdi elimde koskocaman bir ’ah - vah’ var. Yanı başımdaysa beni yıpratan ayrılıklar. Yazık der çevremdekiler benden bahsederken. Göğsümdeyse yıpranmış bir yürek var. Dik tutmayı öğrettiler hep başımı. Utanma dediler yapmadığın şeyden. Utanıyorum şimdi, eğdiğimden bu yana başımı. İnkar etmem seni sevmemdi buna neden ! Dedim ya ayrılıkların hikayesi aslında yaşadığım. Siyahlı-Beyazlı Türk filmi gibi. Film olduğu kadar, siyahla beyaz kadar zıt sanki. Sevdiğim kadar sevilemedim misali. Kendi suçunu bana buluyorsun şimdilerde. Unutmam, unutamam son sözlerini. Beni kendi ellerinle bırakıyorsun demiştin ya sevgili. Ayaklarıyla gideni ben ellerimle terbiye edemem ki ! Hakan Özalp... |
muhteşemdi selamlar