Asmin
Soğuk taşlardan bir şehir kurdum ikimize
Bir ucunda sen diğer ucunda ölüm
Ellerimi uzattıkça tutacak kadar yakın
Seslendikçe duyamayacak kadar uzaktın bana...
O güzel gülüşünün hayaliydi beni yaşatan

Küçük bir kalpten sana saray inşa etmiştim
Baktığım her yerde dururdu gülümseyen yüzün
Hicran yaralarından kaçaktı oysa
Gözlerinin kuytularına sığınan yüzüm
Şimdi bıraktığın bu enkazda
Saltanat yaşıyor ikimize yakışmayan bir hüzün

Sessizliğe yürüyor içimde büyüyen kara yalnızlık
Kırılgan hayallerimde yorgundu kararsızlık
Yasaklanmıştı bilmem hangi tarihten bu yana
Gözlerinde aşkımıza beslediğin susuzluk
Ellerini sakla ellerime,korkma sevdiğim
Kavuşmak vuslattır belki ama ölüm sonsuzluk

Ne kadar çok bekledim seni
Ne kadar çok karıştı varlığıma özlemin
Mıhlanmış gibiydi bitmeyen ayrılık ömrüme
Senin de beni düşündüğün o meşum saniyelerde
Ve lanetle kurşunladığım gururundu
Hayalin inerken ufuktan,akşam gibi gönlüme
Kim bilir kaç kez yemin ettim’’seni çok sevdiğime’’