kırk yıl aynı çınarın dallarına tutunduk
biraz umut
biraz ben
aynı güneş ısıttı hep kuzeyli gülüşlerimizi
serenat yaptığımız ay bir
sayamadığımız yıldızlar hep aynı oldu



çekilen acılarda buluştu
küreklerden muzdarip nasır izlerimiz
ve hep aynı şarkılarda sustuk nedensizce ikimiz
aynı film repliklerine ağladık
saklayarak yerlere gözlerimizi ve silerken buğu tutmuş gözlüklerimizden
düş izlerimizi
kaçırdığımız otobüsler hep elli dört numaraydı
batan gemiler kaptansız
raylarından hep terkti ümit vagonlarımız
sen haziran de
oysa saçlarım hep şubattı
biz seninle kırık dal hikayelerinin sessiz kahramanları
biz masalların kayıp çocukları
ezelden ruhsatsızdık
her sevince



en yoksul sofralarda içtik demli çaylarımızı
aynı oyuncağa halka attık lunaparkta
aç yattık, tok uyandık rüyalara
aynı dünyaya yazamadık küçücük puntolarla
sevdamızı


gel sevdam
kirazlar olmadan, bahar güneşi doğmadan gel
... göğsünde yıldız çisentisiyle
saçlarında gecenin karanlığı
ve iki hece dudağında
üç adım bana
sarmaşık mevsiminde


gel ki kırılsın pişmanlıklar
aşkın vezniyle.
gel ki…
gel..ki
….