"BEN BİLMEZDİM"
ben bilmezdik türkülerin dilini
bilmezdim gülmenin güzelliğini bilmezdim gezmenin hoşluğunu bilmezdim buruk çayın bu kadar keyifli olduğunu sen öğrettin gülüm türkülerin dilini sen öğrettin gülmeyi güldürmeyi sen öğrettin kolkola olmasada gezmeyi sen öğrettin sıcak çayın buruk tadını meğer ben senden önce bir hiçmişim türküler duyguluymuş acıymış tadı gülermi hiç insan acırken içi sana ben mecburmuşum gülüm karanlıkmış bütün günlerim gözlerim açık zindanmış gecelerim farketmezmiş kapansada gözlerim gecelerimin ayışığısın sen gülüm bilirmisin ne zordur benim halim acıyor içim yumru olmuş yüreğim sana dokunmak ne kadarda uzak gözlerimin feri kaçtı gözümün nuru sen yoksun gülemiyorum artık bardağımda çay soğudu almıyor içim artık gezmiyorum dünyam küçük bir odam sokaklar sessiz bulutlar ağlıyor gülüm kaçan gözlerimin feri ol yeter mahzun yüzüme gülücük ol yeter sessiz dünyamın neşesi ol yeter yorgun kalbimin cevherisin gülüm kalmadı artık takatım bakmaya sana dokunmak istiyorum saçlarına açılmış kollarım kalmasın boş bir daha ayışığım abuhayatım gülüm... |