Attığın her adımda benden uzaklaşıyorsun
adımlarının gittiği yerde benden bihabersin
gayretlerim beyhude tutulamayansın
sapana sarılmış taş misali savruluyorsun.

düşüncesizlik sarmalında girft olmuşsun
her duyduğun sese kulak verip koşuyorsun
yürüdüğün yolun sonunu görmüyorsun
düştüğünde ilk tekmeyi vuracak olan düşüncesizliğin

sanmaki hep tutanın olacak elinden
ayaklarının altından kaydığında yolun
uçacaksın boşluğa gelsede başına aklın
tövbeler,dövünmeler geçti artık pişmanlıkların.

nasıl,niye,sorulmaz artık bundan böyle
cevaplar bulunmaz,son geldiğinde
gülen yüzler soluklaşır göz bebeklerinde
pervasız hayatın bir çukurda bittiğinde

satır satır sonunu özetlemiştim sana
dudak büküp gülmüştün bana
kabul etsende haklılığımı bundan sonra
ne sana nede bana olmayacak bir fayda.