AL(A) BULANDI
Kaldırımda yatarken çıplak bedenim,
Siyah beyaz sayfalarla örttüler. Renk katan kanımdı, oda al(a) buladı nekadar beyaz varsa. Seni katlettim ve sıktım kalbime... Bir katledişin öncesi büründüğüm duygular, Dilime sitem, küfür, seni katl, beni bana düşman etti. Ellerimdeki izlerin, siyaha çalınan beyazdı. Al(a) bulandı, canandan etti cânı. Geceler uzun ve sözün sonu yoktu. Özlem kemirirken en ücra köşeleri, Ne yedüğü belirsiz bir tip çıktı içimden. Gözleri kızıl, yüzü siyahi, öfkesi sarılıyordu sigara dumanına. Ayrılıp gidersin, eti tırnaktan sökersin, göze mil de çekersin. Ana avrat söversin, kavgada edersin. Kim vurduya gidersin en fazla. Bulmazmısın ettiğini bir zaman ? Al(a) bulandığınla haşr olmazmısın ? Kaçmazmısın sende alacaklılardan, Yavrusunu bırakan anaları görünce, ürkmezmisin ? Ulan beni hiç düşünmezmisin ! Sana yandığımı bilmezmisin ? Yangınımla doğduğumu ? Sana vurgun olduğumu, kuruduğumu, görmezmisin ? Varlık içinde yokluk benimki, İçimde okadar sen varken, yoksun işte. Yemem de içmem de, gecem de gündüzüm de, Gerçekte ve düşte sen varsın. Ama ne gariptirki bir zerre kadar yoksun. Bir sarmalık, bir yudumcuk, bir kokuşluk yoksun. Ve okadar çok ki yokluğun, Varlığın gölgesinde serpiliyor, içten içe büyütüyor ışkını. Sen; Ne menem bir şeysin ! Sen; Ne puştsun, ne kahpesin ayrılık ! Sana çekilen zılgıtlarda sağır ol emi. Bir selde, yangında def et sevdiklerini. Yürüsün topraklar, taş altında kalsın cesedin. Eli eline değmesin sevdiğinin. Allah kahretsin seni !!! |