Ben bilmiyorum janjanlı kelimeleri,
Bilmediğimden, cümleler soyunuk duruyor üzerimde.
Bende yarı çıplak kalıyorum, üzerime dikilen edebi gözlerin bakışlarında.
Sevmiyorum değeri etmeyen insanlara yaltaklanmayı.
Canın sağolsun derken dilim, içim gebermesini istiyorsa,
Haddi değilken dokunduğunda dokuma,
Ve hatta kokusu berbat gelmişken burnuma, ne kadar hoş diyemiyorum.

Ahir zamanın alametlerinden bahsederken gün içinde dostlara,
Kendim, günahlarımın tozunu alıyorum her gün, her fırsatta.
Gönül kahrımı çekemez iken, iki cümleyi kâr edecek sanıp nefsim,
İki kuyruk sallayanın peşine düşmüş hevesim.
Ben çiçeklerle dolu bir bahçeden geçerken,
Bir tek gül koklarım her defasında.
Kendini Arı zannedenleri gördüğüm zaman,
"Detan olsa tükürdüğüm yüzüne" diyor ise yüreğim.
Çapkınsın kardeşim diyemiyorum, janjanlı cümleler kuramıyorum.

İki tatlı söze kanar gönüller,
Bir fincan kahveye hatır biçer, kalbi kırıp geçenler.
Ya Rabbim seviyorsa kırılan kalbi ?
Göz yaşına dünyalar bahşediliyorsa bir yerlerde ?
Yok arkadaş yok, eremiyor aklım elin işine,
El derdi ile gerilmek istemiyorum, bu halim nedendir bilemiyorum.

"Sözcüklerim varmıyor sahibine ve ben sadece susarak özlüyorum"