Ben senin beni sevebilmene ihtimal dahi vermedim.
Senden bir şey beklemedim yani.
Görmeni beklemedim hiç.
Yüzüme bakmanı, sözlerime kulak asmanı umut etmedim.
Değiştirdiğin erkek arkadaşlarını senden daha fazla tanıdım.
Hiç birini sana yakıştırmadım.
Sen yanlış kişi demeden önce, üzerlerini çizdim , hiç yanılmadım.

İlk zamanlar kapının önünde bulup ta kokladığın güller benimdi.
Şimdilerde ayağının ucuyla ittiklerinde.
Bir gün sokak başındaki dilenciydim, bir gün sana mendil satan tinerci.
Hayatında bir yerim olsun diye bir duam olmadı hiç.
Ben ile seni kirletmedim.
Ben, senin insan olduğuna dahi zor inandım,
Çünkü senden başka bir melek görmedim, keza senin gibi bir insanı da...

Hiç yalnız kalmadım mesela, sevdam yalnızlığı hep alaşa etti.
Hiç bir derdim yoktu dertlerinden başka.
Dertlerinin hiç biri üstesinden gelinemeyecek değildi.
Bir gün beklediğini getiren bir kargocuydum, bir gün arabana bakım yapan tornacı.
Oraya bırakın demen yeterliydi, hep karşı ödemeliydi beklediklerin.
Ben senden bir şükran beklemedim hiç,
Şükrettim varlığınla, bu devirde şükretmekte güç.

Şemsiyeni ben koydum gölgede rahatla diye.
Ve yağmur başladığında ansızın, koltukta bulduğun şemsiyede benimdi.
Geç saatte eve dönerken, köşe başında gördüğün kavgada dövdüler beni.
Seni bekleyenleri senden önce mest ettim, sen koşarak gittin.
Ne kadarda sevindim,
Ben senin kılına zarar gelebilme ihtimaline canımı verdim.
Onu da almadı gerçek sahibi.

Şimdi yalandan yere dinleyip te beğenme Yılmaz ERDOĞAN’I
Bu nasıl bir sevgidir deme.
"Sevebilme ihtimalini sevdim" deyince ürpermesin için.
A dört kağıdıyla yaptıkları seni cezbetmesin.
Uçurumun kenarından atlayanın sevdiğine ne faydası var?
Gülce yalnız kalacaksa, gülce yi görmeyecekse ?
Oysa ben senin için yaşarım,
Yaşamak; senin nefes aldığını bilmektir.
Sevmek Varlığın için Mevla’ya hamd etmektir.