daha önce de okudum defalarca ve çok sevdim şiiri.
devamını da bekleriz:)
saygılar...

En böyük mutluluğum, seni mutlu bilmektir. dizesi çok anlamlı. Yöresel şive ile yazılması sempatik bir görüntü katmış. Tebrik ediyorum. Çok güzel! +5

BİR DİYECEĞİN VARMI




Yanına kalsın, ettiğini bulma, ekmesen de biç.
Tuttuğun eller yakmasın seni.
Tutmadıklarında altın olsun, para vermesen de altın bulursun.
Sen hep gitsen de, gelenlerin eksilmesin kapından.
Bal niyetine sayılsın sözlerin , zehir çıksa da ağzından.

Ömrümden aldıkların, ömrüne katık olsun.
Canını yaktıkların, canına canan olsun.
Yürek yanar, gözler ağlar, sana bir şey olmasın.
Varsın artsın yaralar, tez kabuk bağlamasın.

Keklik gibi kanadını süz de git sevdiceğim.
Olsan olsan güneşsin, ben ise bir geceyim.
Devasa bir güzelsin, ben çirkin bir cüceyim.
Halden anlamasan da anlayanların olsun.
Mevlam bana bir versin , senin binlerin olsun.

Şiir yazılacakmış, haddinemi kimsenin.
Seni anlatacak gücü, varmı bir kelimenin.
Söz hakkı doğarmıymış, sana ait kölenin.
Bu gün sana , yarın sana , seneler sana olsun.
En kötü saydığın gün, En çok güldüğün olsun.

“Sonu içten bir ah çekiş ile tamamlayacaktım ki, eskilerden bir sesi getirdi aklıma bir his. Ve o sesin şivesi ile bitrmek istedim mısralarımı. Bu defa yazıldığı gibi okuyuverin Eyvallah”

Gınalı guzum, datlım bi denem.
İsteklerimi dedim, daha başka ne deyem.
Gurban ossun bu canım, seni veren Allah’a
Seni gören gözleri, verene gurban ossun.
En böyük mutluluğum, seni mutlu bilmektir.
Meramım, seni senden dahada çok sevmektir.
Bilirimki, aşıklar sonunda hep mevla demiş.
Deyveren datlı diller nede gözel söylemiş.
"Görelim mevlam neyler, neylerse güzel eyler"
İşte bu söz, başka söze bir hacet bırakmamış,
Mevlam senden gözeli bir daha yaratmamış.
Hadi git beni bırak ömrün bereket dolsun.
Ben beklerim gelmeni sana uğurlar olsun...


muratti ferrro (ferromuratti)

Yürek serzenişi okuduk, duygusal ve hüzünlü dizelerinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

ve şu şiirimizin şiveli kısmı çok güzeldi
belki yine yazarsınız öyle
okumak temennisi ile...

Söz hakkı doğarmıymış, sana ait kölenin.


bu mısradan sonra !

İbrahim Ethem Hazretleri azat etmek için bir köle almıştı:
Sordu:
"Adın ne?"
"Ne diye çağırırsanız odur."
"Ne yemek istersin?"
"Ne verirseniz onu yerim."
"Ne iş yaparsın?"
"Ne emrederseniz onu yaparım."
"Ne arzu edersin?"
"Kölenin arzusu olur mu?Efendinin dileği kölenin arzusudur."
Kölenin arzusu olur mu?Efendinin dileği kölenin arzusudur."...

Bu cevap karşısında İbrahim Ethem Hazretleri hüngür hüngür ağladı. Kendi kendisine:

"Behey miskin!Kulluğu bu köleden öğren! Sen hiç ömründe Allah'a karşı böyle bir kul olabildin mi?" diyordu.

şiirle alakası yok belki bana hatırlattı paylaşayım istedim çok sevdiğim bu hikayeyi
kulun nefsinin değil rabbinin kölesi olması duası ile
selamlıyorum kalemini çok sevdiğimiz şairi
saygıyla...

hakikaten çok farklıydı , ilgiyle ve keyifle okudum...tebrikler şair...

____________________Farklı hüzün dolu bir eser okudum yazan yüreğe selam olsun saygımla...

harika bir yüreğin gönül sevgisi vefa dolu akmış sayfaya bravo kutlar sevgiler sunarım...