ÇOK SEVMİŞTİM BU BEN OLMAYAN BENİ
ÇOK SEVMİŞTİM BU BEN OLMAYAN BENİ
Ne son bulan bir kış, Ne de biten bir yaz… Kaç mevsimi gönderdim ardına ey sevgili Ölümün, içimdeki aşkı hiç bitirmedi, Git gide sonsuzlaştın gönlümde. Şimdi sadece çıkmazlardayım Gelsem mi yanına? Diye. Anladım ki hiç bitmeyen tek şey benmişim Meğer öldüğünü şimdi anladım Ne yapayım şimdi? Artık yoksun ki ruhumda, Artık yoksun ki göz perdelerimde, Artık yoksun ki konuştuğum gül bahçemin gül bulvarında… Ve artık yoksun, bedenimdeki o çaresiz kalpte… Hâlbuki ben ne çok sevmiştim seni Sen, benim bir gecede Yeniden doğduğum güneşimdin… Kopartıyorum şimdi Ruhumun içindeki bedeni Her kalpten çıkışta hüzünle bakıyor giden günlerim Hâlbuki ne kadar çok sevmiştim bu ben olmayan beni… SEFA ÇELİKÖRS |