İKİMİZ EY SEVGİLİDört bir yandan sarıldık, duygularımız bunaldı Gözü açamadık uğraşmaktan ölesiye İkimiz, kurulan onca tuzaktan bunaldık ya, Hatırla İkimiz ey sevgili, göz kamaştıran parıltılarla boğulduk Gün her doğuşta yeni acılar ekti üzerimize Dal dal, yaprak yaprak, ölmeye maruz kalarak İkimiz, kurulan onca tuzaktan bunaldık ya, Hatırla Ne zaman bir adım attıysam sana doğru, tutuldum Zincirlediler, adlarını dahi bilmediğim adamlar Kin akıttılar, kin kustular, Oluk oluk kan olup aktılar üzerime Kinleri bitmeyecek, gözlerinde görmüştüm… acı acı Ne zaman bitti diye düşündüysem cezam, olmadı, Zindanlarda unutuldum Ağladım, ah çektim baktıkça kaderime, Salyalar akıtarak her şeyi ortaya yazdılar, Ve öyle cesurdular ki, iffetsizlikte azdılar, Ne zaman geri durmak, düşünmek istediysem sessizce Kaçtığımı farz ettiler hücumları sıklaştı, vahşice… İkimiz ey sevgili, göz kamaştıran parıltılarla boğulduk Gün her doğuşta yeni acılar ekti üzerimize Dal dal, yaprak yaprak, ölmeye maruz kalarak İkimiz, kurulan onca tuzaktan bunaldık ya, Hatırla… Hatırla, yine bir haziran akşamıydı, ikimiz El ele tutuşup sahilde gezerken, kumların üzerinde Hayalde; hayaller saf, hayaller bitimsiz… Karşımızda sessiz, sakin çarşaf gibi Akdeniz Kanadı kırık bir martıya rastlamıştık, Nasıl da acımıştın Kanadını sarmak için usulca eline alıp, Bağrına basmıştın Orda, o martıyı ben saymıştım, Göğsünde huzur ile kendimden geçmiş, Kalp atışlarının ritminde uyumuştum Ve az sonra göreceğim Kâbuslarla dolu bir rüyanın uykusuna dalmıştım Sonra korkuyla uyandım, dehşet içindeydim Esip gürlemesi olmayan sinsi bir rüzgâr geldi uzaklardan Birleştiler, içimdeki kurtçuklarla… Rüya deyip geçme, işte ben görmüştüm İkimiz ey sevgili, göz kamaştıran parıltılarla boğulduk Dal dal, yaprak yaprak, ölmeye maruz kalarak İkimiz, kurulan onca tuzaktan bunaldık ya, Hatırla… Güneri Yıldız (Elazığ,08.06.2011) . |
Evet; gitmelisin belki tanıyıp,bilmediğin ve benimse hiçbir zaman ulaşamayacağım kimliği belirsiz başka diyarlara.
Evet bitmeli bu aşk hiçbir zaman başlayamayan ne bir sıfatı,ne de sonu vardı zaten ki. Ama biliyormusun sevgili biz başını göremedik bu aşkın. Bizim neyimize sonuna ulaşmak..
''Ne insanlar yaşar bu şehirde bizden daha çok acı çeken,daha çok haykıran Dünyaya karşı.
Sevdiğim insan kendisini sevmiyor diye gözünü bile kırpmadan bedenini boşluğa bırakan acısı aşkından büyük insanlar da yaşar bu şehirde…
Denedim biliyormusun ama sonunu getiremedim ve fark ettim bütün hata benim. Aşkımızın da sonunu getirememiştim. Aslında sonradan düşündüm ya ben göçüp gitsem bu diyardan eminim herkezden daha çok sen üzülecektin ve kendini suçlıyacaktın biliyorum. Kıyamadım seni ''
Kanlı bir düello gibi üzerimize oynandı tüm oyunlar. Kırıldık ve düküldük. Her seferinde ise yine kendimizde biz yenilgiyi kabullendik.. Hatırla...
Kaleminize yüreğinize sağlık hocam saygımla.