Bakarken yolların ıssızlığına
İçimden geçiyor bir hızlı tren
Bu kış kar yağmadan gönül dağıma
Yok mu elimizden tutup götüren

Tomurcuğu yanmış narin dalların
Ürkütüyor sessizliği yolların
Seçemedim açık mıydı kolların
Ne yandasın ses versene ey yaren

Gülün nedameti, çiçeğin hıncı
İçimde döl verir keskin bir sancı
Kapıları çalan benim ey hancı
Yok mu gecemize bir yatak seren

Neyle karşılarım gelecek yazı
Bitmiyor içimin uzun avazı
Düşmüş kaydımıza bir kara yazı
Benden başka olmayacak bir gören

Ar geliyor düşemem ki dillere
Ben bir ömür yalvarmadım kullara
Ay vakti çıksaydım eğer yollara
Yapar mıydın bana bir küçük tören

Menfaat olmadan kim kimi tanır
Gönül gül sevmekten nasıl usanır
Az da olsa insan bazen utanır
Ellerimde soldu bak yediveren



Hayrettin YAZICI