KIŞRüzgar Şarkısını bitirince Gökdenizinde balıklar Sessizce dökerler Üstümüze pullarını… Ayaz günlerin “Erken inen akşamlarına” -üşümesin diye kent- Kar-beyaz kanatlarını örter bir kuğu usulca… Kış Bir vedalı bakış Pencerelerde üşüyen bir kuş Ve uzun bir susuş Bir ayrılık vakti düşülen, Tarihlerimize… Yorgunuz Aynalarda yılgın ve ümitsiz Bir bitimsiz soğuğun Biçimsiz eteklerini Düzeltirken… Yorgunuz Tutulmayan sözler gibi Bir dost eli düşler dururuz Kışlar boyunca… Bir daha çocuk olmak… Ah,o eski kışların neşesi! Annem vardı Kardeşlerim , kar /düşlerim Haylaz ve taze Her daim koşar oynardık Cıvıltılarla dolu kar bahçelerinde… Büyü’dük Bir sihirbazın Efsunlu sözleriyle Büyüdük Büyülü bir ezgi sanarak büyümeyi… Şimdi bitimsiz soğuğun Biçimsiz eteklerini Düzeltirken aynalarımda… Ah çocuk olabilsem diyorum Dönebilsem Üşümediğim/ k/yar’dan adam yapabildiğim o günlere… gıls |