“Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu,ağlardım
Beni sevmiyordun,bilirdim
Bir sevdiğin vardı,duyardım “ Attila İlhan
Aşağıdaki mısraların çıkış noktası çok sevdiğim sanatçı Attila İlhan’ın şiiridir.

bugün ilk kez dua ettim firara,
azadlığa…



gözlerimden yağmur gibi dökülen yapraklarım
kırık kolum kanadım
kökünden sökülen bedenim
sızlatır mı buzdan kalbini?

var mı böyle acıklı ve sahipsiz
herhangi bir dağ başında bırakıp
yaranı yoldaşı,
düşmek yollara?

ben şimdi
arsız böceklerin ve kuşlarının talanında düşlerle
hangi ilk otobüse binip
dönerim geri?


beni uğurladığın
günün anıları ellerimde soğuyor usulca

resim eskiyor
sepya renklere bürünüyor yüzün
tülleniyor bir akşam vakti
acısı demlenirken İzmir sokaklarının…



sen acımasızca kestiğinde bileklerimi
ben şiirler yaşıyordum sende




bugün ilk kez dua ettim senden firara
azadlığa…






kırmızı öfkelerime gebe şimdi kainat
gidişinle aralanan kapısından hüznün
turnalar bırakıyorum
şehrine



şiirlerimin kanatlarına aşkı ve nefreti yazıyorum
ebabillerle yolluyorum mektuplar dolusu



ve sevgili
araladığında kalbini
yeni bir aşkın hoşgeldinlerine


ayağının altındaki tozu silmeden daha
gözlerinden hayalimi
ellerinden parmaklarımın izini

yeni bir aşka ,
sırf unutabilmek için
sevme yeteneksizi bir adamı

sırf unutabilmek için
her gün aynaya baktığında neyi göremiyorsan


sırf dayanabilmek için
bu yer kaplamazlığına dünyada

sırf aldatabilmek için kendini
aldanabilmek için aldattıklarını

yalnızca bundan açtığında kapını
yeni bir sevgiliye

benim güllerim solmuş fark etmez
talanıyla gül bahçelerinin
hasadsız, zavallı bir bahçıvanın emeği kalacak ellerinde!




bugün ilk kez dua ettim firara senden
azadlığa…







kem nazarlardan
söz büyülerinden
göktaşlarından ve saikalardan korkmadım


arzın belalarından
arşın ezalarından

ateşin şulesinden
yakıcılığından volkanların senden korktuğumca

sen bir kıvılcımdan cehennem yapan sevgili
sen dönen
dönebilen elleri ceplerinde,
geri


ben kuyusunda aşkın
sana yalnız sana duyuramadım sesimi

oysa ben

kervanlardan
çeşme başlarından
dilek ağaçlarından , adaklarından vuslatının

masallardan
kıssalardan
dualardan süzüp de aşkı, koymuştum kalbime

oysa ben bir ayrılık saatinde
ıslık çalarak gidişine değil,
titreyen kirpiklerinin nemine
yazmıştım aşkı,


bir deniz şahitti ve imbat
iki kelimene


hani bana söyleyip
diğerlerine sustuğun

“……. …………………………..”





bugün ilk kez dua ettim sevgili
firara
azadlığa…



AŞK’TAN!



Gülce Cibran