AKŞAMIN SİNSİ KARANLIĞI
Akşamın karanlığı
Sinsice çökerken Gözbebeklerime, Kasvetli zaman; Dağılmışlık senfonisinden önce, Enstrümanlarını Kontrol etmekte. Yaşam, seviler, Vefasızlığın. Bir de Terkedilişin çıplaklığı, Çözülemez bilmece. Aniden Yalnızlığın baskını başlar. Çaresizliğin elinde Keskin kılıç. Anılarımızın Kellesini uçurur. Duygularım, İntihara teşebbüs ederler. Yüreğim, Her seferinde bunu engeller. Savaş sonrasının, Ölüm sessizliği dolar odama. Kabuslar, Sensizlik katranını Zorla içirip, Atarlar beni Karanlıkların koynuna. Mahzenlerde dinmeyen ızdıraplar, Oltaya takılı balık gibi. Sensiz de yaşayıp, çırpınan Emsalsiz aşkımız var........ (19. 5. 2003 tarihli 4. şiir kitabımdan) |