Kuşların gagasında mutluluğun ezgisi,
Taşır bulutlardan öte.
Yıkanır bütün sevgiler okyanus sularında,
Bir mavi umuttur denizde onlar.
Gönül bir tuzak olmak ister,
İster ki o kuşlar.bize gelsin.
Gagasındaki o yıkanmış sevgiden,
O bulut ötesinden bıraksın biraz,
O utanmış sevgiden.

Daha zaman çocuksu oyunundan bıkmamış,
Ne Tur dağındaki Musa’nın asasından,
Ne çarmıhta inleyen havarinin acısı,
Ve ne de Ulu Peygamberden haber gelir.
Kuşlar ebabildir bugün,
Gagasında taşıdıkları umut değil,
Taştır sanki.
Bana getirilen zincir,
Taktı boynuma umutlarını.
Kuşlar uçtu tepemden birer birer,
Saplayıp yüreğime gagalarını…

Yarınlar, ah o talihsiz yarınlar,
Getirecek mi bana kaybettiğim kuşları?
Çocuklar bendeki acıları,
Almışlar sırtlarına,
Çocuklarıma taşır.
Acılar bir yüzsüz peridir,
Yarınlara daha çabuk ulaşır…