Yosun Gözlerinden Eylül Düştüne zaman hazan mevsimi gelse buruk bir hüzün serilir yatağıma yaprak yaprak Eylül sarı saçlarını sarkıtır penceremden burkulur yüreğim kurur salkım saçak hüzünlerin ayak sesini duyarım ıslak kaldırımlarda içimde kor alevlenirken üşürüm ürperir bedenim rüzgâr her ıslığında kırar dallarımı umudun tomurcukları vurgun yer gözlerimdeki gri bulutların ardından yokluğun ıslatır yanaklarımı ve yosun gözlerinle buluşur gözbebeklerim elimde milyon kez çığlık atar kalemlerim gözyaşı serilir beyaz sayfalara ömrümden kopar bir yaprak daha hala saklarım ayrılırken bana bıraktığın sarı güllerini defterimin arasında ve sararmaya yüz tutmuş resmini öperim ıssız yalnızlığımda doya doya içemediğin dudak kıvrımları bükülür kırılan dalı deli boranlar alır götürür üzerine şimşekler çakıp yıldırımlar düşerken fırtınalı bir geceden geriye yanık bir yürek kokusu kalır Saba35 |
yüreğin gül kalemin kutlu olsun
sevğilerle mutlu kal