hamuş bir edayla oturup bir rahle önü dönüp dönüp yeniden tedris ettiğim aşk gibi kıpkızıl bir Endülüs akşamında güneşler batıyor incecik /yüreğime tarık zühreyi g/özleyen bir yıldız oluyor yetimlerin gözünde
ş/al kızılı bir şiir raks ediyor açık/seçik, kapılır diye cezbesine korkuyorum saçlarımdan, falcılardan kaçıp guruba el sallıyorum yangına aşina ellerimde nirân -deli divane- geçiyor koşumsuz atlar gözyaşı havuzlarından
menzilsiz bir ok gibi dolaşıyorum semâsında bir sultan nazarına medfun tarihini okuyorum sahipsiz Endülüs’ün gül vurgunu bir düşü anlatıyor ayaklarıma sarılmış şahmaran
uyanamıyorum derin uykulardan bir türlü sen sustukça – ızdırap – soluyor Endülüs’ün son gülü
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
endülüs gülü şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
endülüs gülü şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
âh! bir cümle bile yerle yeksan eder beni
tınısı güzel
mânâsı deruni
Sükut etmeyiniz sakın Songül Hanım
Güller öksüz kalır Endülüste
Selametle