Sanma ki Unutamam

Sanma ki unutamam…
Birkaç hatıradan başka ne kaldı geriye?
Adından başka…
Adımdan başka…

Sanma ki unutamam…
O kadar kalabalık arasında karşımdaki banka oturuşunu hatırlıyorum şimdilik.
Bana adres soruşunu ürkek ve mahcup…
Anlamadığın tarifime evet dercesine başını salladığın var aklımda
Sonra usul usul ayrılışın oradan
Yanımdan…

Sanma ki unutamam…
Bir hastane koridorunda karşılaşınca ikinci defa
Tanıdık bir simanın rahatlığını hissetmiştim
Duyduğuma göre
Sen de hissetmişsin
Sonra aynı dolmuşun farklı koltuklarında ki kısa bir yolculuk
Dolmuştan inerken geriye bakışını…
Başka inen var mı gibi
Hatırladığım…

Sanma ki unutamam…
Bir çay bahçesinde yan yana masalarda oturmuştuk tesadüfen
İkimiz de arkadaşlarımızla
Herkes anlatıyor biz dinliyorduk
Biz anlatırken de biz dinliyorduk zaten
O gün aklımda kalan…

Adlarımızı tesadüfen öğrenmiştik
Tesadüfen bir araya geliyorduk çok zaman
Adres soran başkaları seni hatırlatmıyordu her zaman
Dolmuşta başkalarının olacağını da biliyorduk
Çay bahçeleri sadece bizim için yapılmamıştı
Karşı taraftaki bankta başkaları da oturabiliyordu
Bakkalda, sokakta, mahallede sadece ikimiz yoktuk ki..

Sanma ki unutamam
Arkamı dönüp giderken yüzündeki ıslak yağmurdan olmalıydı
Yüzümde ki ıslağın olduğu gibi
Ve…
Birkaç hatıradan başka ne kaldı ki geriye
Onları da unuturum zamanla
Bankı, hastaneyi, çay bahçesini, sokakları
Ve seni…
Başka şehirlerde ki bankların rengi farklıdır belki
Sokakları daha geniş…
Adres soran olur mu oralarda bilmem
Dolmuşlarında bilmem kaçıncı hat yazıyormuş oralarda
Birden fazla çay bahçeleri varmış

Sanma ki unutamam…
Hafızada kalan hepsi bu işte
Çok şey mi yani geriye kalan ?
Bakışını, gülüşünü,
Bazen üzülüşünü…
Her hastalıkta soruluşumu
Soruşumu…
Bütün caddeden birden çok geçişimi
Unuttum şimdi…
Bir de maviyi
Bilirsin onu işte…
Onu da unuttum.

Sanma ki unutamam…
Ne çok şey unutmuşum değil mi?