KARARSIZIM, ÇARESİZİM...
Son kuşta uçup gitti ,
Açık kalan gönül penceremden, Giderken şöyle bir baktı geriden Bakışından anladım Öyle bir iç çekti ki derinden ... Düğümlendi birden dilimde heceler, Suskunlaştı kelimeler Başladı lal halli gecelerim yeniden... Ne emekler vermişti oysa bana o İlmek ilmek örmüştü sevgisini kendi yüreğine Açamadı çok istedi yüreğimin kapısını Allah biliyor çok üzüldüm Onun o mahzunca gidişine... Dilim varmadı Gitme kal diyemedim Elim varmadı, Silemedim gözlerindeki yaşları, İçimden bir şey dokunma dur diyor Çöküp kalıyordum gittiğinde Olduğum yerde çaresizce... Oysa ben hayatı Hep dobra dobur yaşadım, Düşüncelerimi hep korkusuzca haykırdım, Kimsenin dümen sunuya girmedim... Kendimce doğru olan onurlu bir yaşamı seçtim. Hep başım dik durdum hiç kimseye eğilmedim... Ama bu aşktı ve farklı bir şeydi Aşkta bu kurallar işlemedi İlk kez bu kadar çaresiz Bu kadar aciz kaldım... Seviyorken seviyorum diyememek Onsuz olamazken onu görmezden gelmek Bana uyan bir karakter değildi aslında Yani Dobralığımla doğrudan çelişkili bir haldi bana olan... Çekmiştim yüreğimin şarzını fişten Taktım yeniden... Aşkını dolduruyorum yüreğime gülüm Bekle geliyorum... Hasret kaldığın dilimde biriken kelimeleri Yüzüne söylemeye . Kazım Doğan 27.04.2011 |
cesaret ve sevgi yolunda olsun...sevgilerimle..