KAYBETTİKLERİMİZİN ARDINDENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kaybettiklerimizi andıkca için için aglkarken aklıma gelen bir dize.
bu eski lambalar
sanki içimizde yanan feri günden güne azalan sönmeye yuz tutsa da hiç bir zaman barışmayacaktır karanlıklarla bagdaşmayacaktır onlarla ve bu yaralar içimizdeki yıllarca büyütüp beslediğimiz arada sırada gülmemize neden olsa da acı acı hiç bir zaman kapanmayacak ve kaybettiklerimiz sebebli veya sebebsiz yerli veya yersiz ve de zamansız hiç bir zaman geri gelmeyecek ve onları andıkca her nasılsa ve her bir nedenle gözyaşlarımız için için dökülecek |