Derkenarın Anlattıkları
Kilitli bir mahzenin perdelerini araladım
Zamansız bir çağda zihnimden saklanarak Parmak uçlarıma sıçrayan eskimiş hikâyelerin Sayfalarında yakaladım seni Yorgun gözlerin mağrurluk meşalesini taşıyordu. Hınzırca gülüşüne yakalandığımı hissettiğimde Biliyordum gözyaşlarının çağlar öncesine seslendiğini Sayfaları çevirmek, çevirmek seni gözlerimle Bir kere daha hapsetmek arzusu içimi ısıtıyordu. Ben o gün sahiplenmenin tohumunu saçtım Sararmış el yazması yaprakların derkenarlarına Seni o mahzende saklamanın acısıyla kavrulmaktı Bildiğim, yapamazdım kendi elimle kendime açamazdım Kendimle hesaplaşamazdım bildiğim bir şey vardı Sen her sayfasına şerh düşülmüş olan ömrümün En mahrem hikâyesi olmayı başarmıştın Ahmet Konukseven |