Günaha Dokunan Parmaklar
Nasır bağlamış elleriyle boğar kirli gözleri
Günah cambazlarına taş çıkarırcasına Şehrin gözlerinden akarken günahsızın gözyaşları Ruhunda sallanır çengelli bir şarapnel Hançerleyen bakışlarında saklanır geçmişin yaraları Hiçbir ruj örtemez dudaklarında doğan Yasakların meyvelerini Her an çakılı kalır, uğuldamaz mı beynin Döner gözlerin yanar bütün bedenin İçinde dirilenleri bir bir hissedersin parmak uçlarında Bir çıban büyür aklının kucağında Bir bir dökülür hayaller kafatasından Her birine bakarken alev sarar parmak uçlarını Günahınla zehirlenir, Ölmeyi ölmeyi isteyerek her gece köşe başlarında… Ahmet Konukseven |