Lâcivert Günâhların Koynundayımdeğme bana bugün rüzgâr verdiğim emeğin pişmanlığında lodaslanıyorum kaç zamandır neyimi sökeceksin ki yorgun bedenimden neremi yırtıp ta geçmişe yamayacaksın barınamaz bir muhacir gibi yaban coğrafyalarda musalla arıyorum zaten hangi avuntu bir daha geri verecek gözlerimde ki rengi ve incinen mahremiyetimle biriken öfkemi kim eskisi kadar acılara duyarsız kılacak beni değme bana bugün rüzgâr aynalara bakamaz oldum aylardır bana benzeyen düşmanla kanlı bir düellonun hesabına aklımı yoruyorum çorak vahalar kadar ortada emer ruhum yalnızlığı bu yüzden suretimi tuz buz etmekten korkuyorum bırak beni rüzgâr kendini gündüze unutmuş yıldız gibi amiyane bakışların irislerinde fersizim işte lâcivert günâhların koynundayım değme bana delme beni her esişte dokunma bana bugün rüzgâr terk edilmiş sonbaharın son yaprağını yüzüme sürerek üstüme sinmiş hazan kokusunda uyuyorum keşişleme bir şiiri giyindim turuncu ateşlerle gökyüzünü kestim sandım denizi soydum bir tutuşla nafile gündoğusu günbatısı karayelde yakışmadı bana bu mavi ceket yakışmadı işte Faruk CİVELEK |
güzeldi çok sevdim
tebrikler