Geceyi Örtün Üstüme
/ben sevdiğim zaman demir parmaklık gibi çekildi önüme/
kekeme bir dille sorguladı hayat güdük boylu kalemler yazdı infazımı sicilime ben düştüm çektim dizlerimi mayın gibi patlıyasıca göğsüme suç yumağı gibi düştüm döşeğime yastık boynumda urgan sokak lambasının altında yetim sırtı sıvazlanmamış bir çocuk gibi titredi yüreğim geceyi örtün üstüme pusuya yatmış özlemim bir yıkımın hebercisi gibi acı acı uludu içimde hücrelerimden sarsıldım beni bana ihbar ettim bu son firarım asumanın zifiri saçaklarının kuytusunda, yazmak için ayışığına çıkardığım ellerim ele verdi beni acı devriyeleri sardı sözlerimi dilimden kamçılandım önsözünden yasaklı kitaplar gibi topla yılların mahşerine yak beni ödüllü bu firar ayrılık konmuş başıma yenilgilerim sarı liralar gibi dizili gerdanımda mecaz bir ağırlık dizlerimin bağı çözüldü ey hayat uzatma son defa kaldırdım bedenimi kıyama el pençe durdum karşına doru atlar gibi yüreğimin ayakları burkuldu yatırdım ömrümün başını sol yanıma vur beni düşün içinde düş gördüm uyanırken yoruldum anne ’ben şu kısa boylu hayatta uzun boylu kederlerle acırım’ sılayı örtün üstüme Seyran Tankuş |
seviyorum şu
a s i l
şiirleri....