..Hiç tanışmadan
Hiç konuşmadan
Bir göz yanılsaması
Ebruli bir çekimdi bu uzak bağ…

/Geçtiğim yolların izini siliyorum hevesle. Kimse bulamasın ayak izlerimin şaşkınlığını. Gözlerim şaşı olma pahasına, yollarına baka baka, zaruret oluyor bu bekleyiş. Yoksun! Her zamanki pervasızlığınla.../

Sesime ses dahi vermezken sen
Neyin hesabını yapıyorum hala
İki kere iki dört ediyor da
Seninle ben bir edemiyoruz toplamda

/Ben seni unutmayı denesem, yahut sen kaybolsan; puff! Sen beni hatırlamayı denesen, yahut ben uçmayı -daha kolay- olmaz mı? Sonra başlasa, çaresiz o şarkı../

‘Ansızın bir rüzgar çıksa
Saçlarını dağıtsa
…
Uzaklarda tanımadığın, bilmediğin
O kadın ben olsam’

/Bil ki ; hiç unutmayacağım naif gülümsemelerindeki o buruk halini ve ölümüne dek tut/may/acağım ver(me)diğim sözleri. Onmaz bakışların yaralı hedefi.. Ahh kalbim.. Ahh afili hüzünler.. Ahh hüzünlere katık ettiğim sevgili…/

Deli göründüğüme aldırma
Uysal yanlarım da oluyor ara sıra
Duygularımı ne zaman kısırlaştırdıysam
Kışkırtılmış bir geleceğe koştum iştahla
Geçmiş, dizi dizi doğurganlık salgıladı
Ve lüzumsuz kalabalıklar peydahladı zihnime

/Evvela ‘anla beni’, gerisi çorap söküğü, berisi tanır beni. Sabır kollarımın arasında, sarılıyorum bir bebek gibi. Düşün beni, düşün vurgun yemiş iklimimi…/

Hırsla Kırbaçladım günleri
Atları dolu dizgin ovalara sürer gibi şehvetli
‘Zaman dağlarına’ sürgün oldum sonra
Nefes nefese…




Bulutlardan ağlayan ezgiye kulak dayadım
Hınzırca gökten inen yağmura şükredip
-Şemsiyesiz- sırılsıklam olabilmek için
Sığ ruhumu terzide söktürüp pazara çıkardım
Yalnızlığım dinmez bir yalnızlık olana dek almadım onu yanıma
Uslanmaz bir aşk’a dönüştüğünde ziyan yanım
Anladım; ona yazık ettiğimi
Anladım; yalnızlıktan ölünmeyeceğini

/Şimdi dikiliyor karşıma ağlayan bir kız çocuğu. Hesap sorar gibi gözlerini gözlerime kenetliyor. Masumiyetine mıhlanıyorum ve kendimi teslim ediyorum büyüsüne. Sanki konuşmadan anlatıyor, anlıyorum. Pembe dudakları bir şeyler mırıldanıyor. Gözleri destekliyor mimlenmiş suretimi. ‘Yazık ettin’ diyor. ‘Bunca yolu bir sıkımlık barut için mi geldin? Umudunu harcamasaydın boş hedeflerle’ Bu kadar tantanayı değmez bir yangın için çıkardığımı söylüyor ve ‘keşke’ diyor! ‘Sus’ diyorum! ‘Söyleme o sözü’ keşke en nefret ettiğim sözcük…/

‘Alamut’ beni çağırıyor yanına
‘Seyduna’ diyor ‘Şahrud’ diyor
Ben tanımam diyorum onları
Nasıl ‘yakaza’sın sen diyor!
Nasıl bilmezsin kavuşamayan ırmakları
Duymazdan geliyorum
Dilimde o türkü
Koyuluyorum yola...

‘Ey şahrud ey hayat veren ırmak
Sen ki bir mene akmayı bilmedin….’

fulya/nisan2011